پایدارسازی شهری با بهره گیری از تجربه الگوی بافتهای تاریخی شهر ایرانی

حفاظت از میراث ارزشمند شهری منجر به رشد و توسعه پایدار فضای شهری شده، و در صورت توجه به جزئیات تشکیل دهنده شهر نیل به این مقصود حاصل خواهد شد. امروزه با گسترش ناهمگون شهرها و تهی شدن شهر از کیفیتهای درونی و توسعه حومه بسیاری از گلوگاه ها و گره های مهم شهری اهمیت خود را از دست داده اند. حفظ و نگهداری از زیرساختهای ارزشمند شهری که در اصل نطفه تشکیل بافتهای تاریخی می باشند می تواند به رشد و توسعه لجام گسیخته شهری سمت و سوی هدفمند و قابل قبولی اعطا نماید.در این بررسی، به جنبه های مختلف زیرساختی در حوزه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی می پردازیم. و نیز به عمق اثرپذیری این زیرساختها بر ایجاد فضاهای شهری با توجه به شرایط جغرافیایی مناطق مختلف و تاثیر آنها بر صورت فضاهای شهری و نحوه مکانیابی این فضاها، سمت و سوی توسعه شهر، جهت کوچهها و خیابانها، و مشارکتهای مردمی در عرصههای مختلف زندگی اجتماعی خواهیم پرداخت. و همچنین تاثیر هویت شهر بر کالبد شهر بررسی می شود . در این مقاله بهخصوص به نقش راهحلهای پایدار در مشکلات اقلیمی نظیر قنات، بادگیر و جهتگیری شهرها در قالب مفهوم رون و عناصری چون میدان و فضاهای باز شهری و تاثیرات آنها بر باقت اجتماعی پرداخته میشود.سرانجام میتوان گفت که ایجاد یک شهر پایدار نیازمند مطالعه و بررسی جامع و هدفمند از ساختار هسته تاریخی شهر و نحوه تعامل و ارتباط عناصر شهری با یکدیگر میباشد که در نهایت با به روزسازی این اقدامات میتوان در مسیر پایدارسازی و توسعه مبتنی بر بومگرایی و راهکارهای محلی دست یافت.

Keywords:

توسعه پایدار , بافت تاریخی , میراث شهری