سنجش اثرگذاری مصوبات محدودیت های ترافیكی كرونا بر میزان ترافیك شهر تهران (مطالعه موردی محدوده كنترل آلودگی هوا)

در مواجهه با پاندمي كرونا ويروس كاهش تحركات فيزيكي انسان ها، در كنار رعايت پروتكل هاي بهداشتي و رعايت فاصله ي اجتماعي مي تواند ميزان شيوع آن را به حداقل رساند. از همين رو از جمله طرح هاي محدوديت تردد خودرو در كلانشهر تهران، طرح كنترل آلودگي هوا است كه ميتواند در بحث كنترل شيوع ويروس هم نقش بسزايي ايفا كند. بنابراين يكي از مهم ترين راهكارهاي كاهش تحركات فيزيكي انسان ها در هسته مركزي كلانشهرها، مديريت تقاضاي سفر با اجراي محدوديت هاي ترافيكي است. بدليل شيوع ويروس كرونا در سال 1399 تغييراتي در اجراي طرح محدوده كنترل آلودگي هوا لحاظ گرديده تا به رعايت فاصله گذاري اجتماعي كمك شاياني گردد كه كاهش بازه زماني محدوديت ها از جمله اين تغييرات بوده است. طرح هاي ديگري نيز در اين راستا اجرا گرديد كه مختص محدوده هاي ترافيكي نبودند (تعطيلي دو هفته اول آذر ماه 1399 و منع تردد شبانه). روش انجام پژوهش حاضر تحليلي- ارزيابانه است و نوع پژوهش كاربردي محسوب مي شود. در اين پژوهش با بررسي طول معابر پر ازدحام در زمان قبل (آذر ماه 1398 ) و بعد (آذر ماه 1399 ) از تغييرات صورت گرفته، به ارزيابي تاثير اين تغييرات بر ترافيك داخل محدوده كنترل آلودگي هواي شهر تهران پرداخته شده است. نتايج حاصل از بررسي داده ها نشان از رويكرد شهروندان به سياست هاي پيشگيرانه كرونايي كه همانا پرهيز از حضور در اجتماعات است، دارد. تاثير اين رويكرد گرچه در ميزان ترافيك شهر منفي است اما در راستاي سياستهاي ستاد ملي مبارزه با كرونا و با هدف رعايت فاصله گذاري اجتماعي است.

Keywords:

مديريت تقاضاي سفر , محدوديت ترافيكي كرونا , محدوده كنترل آلودگي هوا , كلانشهر تهران