نقش شناخت قبل از بعثت در پیشبرد اهداف بعد ازبعثت انبیاء (ع)

لازمه ارتباط عالم ماده با معنا، واسطهای از عالم ماده به انتخاب عالم معنا و خداوند است که آن واسطه، شخص انبیاء (ع) هستند که برای هدایت انسانها مبعوث میشوند. لازمه اطاعت پذیری از رسولان، شناخت اوصاف ایشان قبل از بعثت است چون بدون پیشینه ذهنی نمیتوان ایشان را به عنوان الگوی کامل پذیرفت و به واسطه آنان هدایت شد. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیل و با ابزار گردآوری کتابخانه ای به دنبال پاسخ به این سؤالات است که؛ شناخت اوصاف قبل از بعثت چه تأثیری میتواند در پیشبرد اهداف والای هدایتگری داشته باشد؟ و آیا شخص نبی قبل از بعثت دارای مقامی بوده است یا نه؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است انبیاء (ع) و علی الخصوص پیامبر اکرم (ص) قبل از بعثت در میان مردم شناخته شده بود و سجایای اخلاقی و صفات نیکی از جمله »الصادق« و »الامین« را کسب کرده بودند و به مقام »عبد« نایل شده بودند. مقام عبد اولین مقام از سلسه مقامات معنوی و عالیه است که مقدمه مقام »نبوت« بوده و مقام »نبوت« نیز مقدمه مقام »رسالت بوده« و نهایتاً رسالت مقدمه عالیترین مقام یعنی »امامت« می باشد. در قرآن نیزخداوند به پیشینه ذهنی مخاطبان عصر نزول استناد کرده و صفات پیش از اسلام را در راستای اهداف دعوت قرار داده و حجت را بر مخالفان تمام میکند.

Keywords:

شناخت پیامبر(ص) , عبد , نبوت , رسالت , امامت.