هوش هیجانی به عنوان میانجی رضایت از زندگی با شادی و خودشکوفایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش هیجانی به عنوان میانجی بین رضایت از زندگی با شادی و خودشکوفایی در بین دانشجویان شهر بندرعباس انجام گرفت. روش انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق ، کلیه دانشجویان دانشگاه های شهر بندرعباس در سال 1398 - 1399 بودند که از این میزان ، تعداد 385 نفر ، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظوراندازه گیری هوش هیجانی " مقیاس هوش هیجانی شات و همکاران " و به منظور سنجش رضایت از زندگی از" پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران" ، و برای سنجش شادی از "پرسشنامه شادی و نشاط زارع و امین پور " و برای سنجش خودشکوفایی از" مقیاس خودشکوفایی جونز و کرندال" استفاده شده است. برای بررسی رابطه های پژوهش از تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج این تحلیل نشان داد که متغیر هوش هیجانی و رضایت از زندگی متغیرهای شادی و خودشکوفایی را به صورت مستقیم و مثبت تحت تأثیر قرار می دهند .(p<0.01) متغیر رضایت از زندگی متغیرهای شادی و خودشکوفایی و هوش هیجانی را به صورت مستقیم و مثبت و از طریق متغیر هوش هیجانی متغیرهای شادی و خودشکوفایی به صورت غیر مستقیم و مثبت تحت تأثیر قرار می دهد .(p<0.01) رضایت از زندگی 16 درصد از واریانس هوش هیجانی، ترکیب خطی متغیرهای هوش هیجانی و رضایت از زندگی به ترتیب 11 و 18 درصد از واریانس خودشکوفایی و شادی را پیش بینی می کردند.

Keywords:

هوش هیجانی , رضایت از زندگی , شادی و خودشکوفایی.