تحلیل گفتمانِ انتقادی بر پایه نظریه ی نورمن فرکلاف در رمان های منِ»او« و »ارمیایِ« رضا امیرخانی

تحلیل گفتمان مطالعه ای زبانی در سطحی بالاتر از جمله است که قسمت کاربردی زبان را مورد مطالعه قرار میدهد. نیاز به کشف و بررسی ارتباط صورت متن و درون آن با ذهنیّت نویسنده در چهارچوب تحلیل گفتمان واکاوی میشود. تحلیل گفتمان انتقادی بر هر دو جنبه ی صورت و معنای متن توجه دارد. شیوه ی این پژوهش توصیفی-تحلیلی است. در این پژوهش متن دو رمانمنِ»او« و »ارمیایِ« رضا امیرخانی طبق نظریه ی نورمن فرکلاف در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین بررسی می شود. شرایط اجتماعی، چگونگی نگرش و ایدئولوژی امیرخانی در این دو رمان کشف میشود. در پایان این نتیجه حاصل شده است که امیرخانی با بهره گیری از رویکردهای زبانشناسی و ساختار ظاهری متن، توانسته بین ذهنیّت و عناصر اجتماعی و ارزشهایمذهبی و ملّی و دینی پیوند ایجادکند تا این دو رمان را بنویسد. او توانسته با انتخاب واژگان، اصطلاحات مختلف، ضمایر و افعال خاص، نشان دادن تقابل نسلها و به کارگیری بیان طنز، ایدئولوژی خود را نسبت به گفتمان های غالب مسائل فرهنگی و اجتماعی بیانکند.

Keywords:

تحلیل گفتمانِ انتقادی , رضا امیرخانی , نورمن فرکلاف , رمان اجتماعی , رفتار اجتماعی و گفتمانی , زبانشناسی انتقادی.