واکاوی تبدیل تعهد به اعتبار تبدیل دائن

تبدیل تعهد از اسباب مرسوم تغیر و تحول در مفاد تعهد و اطراف آن به شمار می رود. نوشتار حاضر با طرح این سوال اصلی که تبدیل تعهد به اعتبار تبدیل دائن چه ماهیت و آثار فقهی- حقوقی در پی خواهد داشت؟ به دنبال واکاوی مقوله تبدیل تعهد در فقه و حقوق ایران می باشد؛ یافته های این پژوهش حاکی از آن است که در فقه و حقوق اسلامی در مواردی از انواع دیگر تبدیل تعهد داریم مانند عقد صلح اما عنوان تبدیل تعهد به اعتبار تبدیل دائن را نداریم. در حقوق ایران، قانون گذار ایرانی تبدیل تعهد را به مثابه یکی از اسباب سقوط تعهد، در مواد 292 و 293 قانون مدنی مورد اشاره قرار داده و به آثار آن پرداخته است؛ بطوری که بر طبق بند 3 ماده 292 قانون مدنی، مدیون و متعهدله توافق کنند که تعهد مدیون در برابر متعهدله به تعهد جدیدی در برابر ثالث به وجود می آید. در فقه نیز چنین استنباط می شود که تبدیل تعهد به صورت مستقل وجود ندارد که کاملا به معنای خاص تبدیل تعهد باشد ولی باید توجه داشت که امکان انتقال اصل تعهد از یک طرف به طرف دیگر مخصوصاً از طریق عقد ضمان و حواله در فقه وجود دارد که نه به صورت مطلق بلکه به نوعی می توان گفت مشابه تبدیل تعهد در حقوق ایران می باشد.

Keywords:

تبدیل تعهد , تبدیل دائن , سقوط تعهد , مدیون , متعهد له , دائن