اثر بهسازی بر میزان آبدهی چاه های آب شرب دشت علی آباد استان قم

با افزایش عمر چاه پارامترهای کمی و کیفی آب تحت تأثیر قرار می گیرد، یکی از مهم ترین دلایل آن شاخص های کیفی و کمی، افزایش رسوبات بر روی لوله جدار چاه، منافذ گراول پک و بستر آبخوان اطراف چاه است. این امر سبب افزایش افت سطح دینامیکی آب چاه درحال پمپاژ می شود. در واقع افت بیشتر سطح دینامیک باعث کاهش میزان آبدهی، کاهش بازده پمپ و چاه و افزایش برق مصرفی و هزینه ی بهره برداری خواهد شد و عمر مفید چاه را نیز کاهش می دهد. به منظور بازگردا نی شرایط کمی و کیفی چاه به حالت اولیه از روش های ترکیبی بهسازی همچون ترمیم جدار، پیستون زنی، ضربه هوای فشرده، ایرلیفت، برس زنی، تزریق مواد شیمیایی و... استفاده می شود. در این مقاله به مطالعه موردی 3 چاه از چاه های دشت علی آباد قم پرداخته شده است. سپس با توجه به عملیات های بهسازی انجام شده بر روی این سه چاه، میزان آبدهی و دبی ویژه قبل و بعد از بهسازی با هم مقایسه شده است. در انتها نشان داده شده است که میزان آبدهی چاه ها پس از بهسازی به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت که باعث افزایش راندمان نیز می شود.

Keywords:

بهسازی چاه آب , دبی ویژه , چاه آب شرب , ویدئومتری , تزریق مواد شیمیایی