نمایشنامه های فرهنگی مرگ و مردن(مورد مطالعه: بیماران سرطانی بیمارستان امام خمینی)

این پژوهش با کاربرد نظریه  میدانی به بررسی الگوهای فرهنگی مرگ و مردن در بین بیماران سرطانی در بیمارستان امام خمینی می پردازد .این مطالعه برای پاسخگویی به این پرسش طراحی شده است که بیماران مبتلا به سرطان در وضعیت جامعه ای با الزامات دوگانه اهمیت دیدگاه های  مذهبی و وجود نهادهای مدرن بیمارستانی، چگونه فرایند مردن خود را معنادار می سازند و در این راه، متناسب با وضعیت دوگانه خویش، با چه چالش ها و دوراهی هایی رو به رو می شوند .نظریه کلایو سیل و سوزان لانگ در مورد انواع چهارگانه نمایشنامههای  فرهنگی به مثابه چارچوب مفهومی پژوهش انتخاب شده است .در این مطالعه نمونه گیری نظری با مصاحبه عمیق و نیمه ساختارمند با بیماران، پزشکان، پرستاران و ۳۲انجام مددکاران به حد اشباع می رسد .تجزیه و تحلیل محتوای مصاحبه ها بر مبنای شیوه رایج در رویکرد میدانی نشان می دهد که نمایشنامه مذهبی و نمایشنامه پزشکی مردن در بین مشارکت کنندگان بیشترین رواج را دارند .تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش ما را در طرح نظریه ای در خصوص برقراری انواع پیوندها و مناسبات پیچیده بین دو نمایشنامه مذهبی و مدرن توسط بیماران یاری می کند. 

Keywords:

:مرگ اجتماعی , نمایشنامه فرهنگی , مصادره تجربه , هویت شخصی , پزشکی شدن مرگ