ارزیابی سیستم آبیاری جویچهای در دشتهای شهرکرد، بروجن و خانمیرزا

     کاهش تلفات و افزایش راندمان آبیاری یکی از گامهای اساسی در توسعه کشاورزی و افزایش بهرهوری از منابع آب و خاک به حساب میآید. تحقیق حاضر درسال زراعی۱۳۸۹در سه دشت بروجن، خانمیرزا و شهرکرد با هدف ارزیابی سیستم آبیاری جویجهای انجام گرفت. ارزیابی سیستم های آبیاری در مزارع تحت کشت گیاه سیبزمینی در دشت بروجن و ذرت در دشتهای خانمیرزا و شهرکرد انجام گردید. نتایج نشان داد که متوسط راندمانهای کاربرد، انتقال، کفایت و راندمان کل آبیاری در دشت بروجن بهترتیب، ۲۷/۴۹، ۶۵/۸۳، ۲۲/۹۸ و۵۳/۴۱ درصد، در دشت خانمیرزا، ۴۱/۵۵، ۱۱/۷۷، ۲/۶۰ و ۵۸/۴۱ درصد و در دشت شهرکرد، ۴۱/۶۱، ۴۳/۸۸، ۲۴/۸۴ و ۶۷/۵۴ درصد می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که راندمانهای کاربرد و کفایت سیستمهای آبیاری شیاری مزارع در این دشتها درحد قابل قبول میباشند. همچنین پایین بودن راندمان انتقال باعث کاهش راندمان کل آبیاری شده است. استفاده از کانالهای پوششدار و ابنیه استاندارد برای مدیریت انتقال بهتر و کاربرد لولههای دریچهدار برای بهبود وضعیت توزیع جریان در سطح مزرعه میتواند مفید باشد.

Keywords:

ارزیابی , آبیاری جویچهای , راندمان آبیاری