آثار استفاده از دو سطح اکسید روی با اندازه ذرات متفاوت بر عملکرد تولید مثلی مرغها و خروسهای مادر گوشتی
Publish place: IRANIAN JOURNAL OF ANIMAL SCIENCE، Vol: 51، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 235
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJAS-51-2_005
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1400
Abstract:
در تحقیق حاضر اثر سطوح و اندازه ذرات مختلف اکسید روی بر عملکرد تولید مثلی مرغها و خروسهای مادر گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از تعداد ۲۰۰ قطعه مرغ مادر گوشتی سویه راس ۳۰۸ به صورت طرح کاملا تصادفی با ۴ تیمار، ۵ تکرار و ۱۰ پرنده در هر تکرار و ۲۴ قطعه خروس مادر گوشتی سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، شش تکرار و یک پرنده در هر تکرار در سن ۵۴ هفتگی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره حاوی ۷۰ میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات بزرگ(LPZnO-۷۰)، ۱۰۰ میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات بزرگ (LPZnO-۱۰۰)، ۷۰ میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات کوچک (SPZnO-۷۰) و ۱۰۰ میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات کوچک (SPZnO-۱۰۰) در هر کیلوگرم خوراک بودند. نتایج نشان دادند که تیمارهای آزمایشی بر تولید تخممرغ، وزن بدن، وزن تخممرغ و وزن زرده تخممرغ تاثیر معنیداری نداشتند. ضخامت پوسته تخممرغ در کل دوره آزمایش در تیمار حاوی SPZnOبیشتر از LPZnO بود (۰۰۱/۰P<). بالاترین و پایینترین میزان باروری و جوجهدرآوری بهترتیب در تیمارهای حاوی SPZnO-۱۰۰وLPZnO-۷۰مشاهده شد. بیشترین میزان حجم مایع منی در تیمارهای حاوی SPZnO-۱۰۰ و LPZnO -۱۰۰ مشاهده شد (۰۵/۰P<). بهطور کلی میتوان نتیجه گرفت که SPZnO به دلیل قابلیت دسترسی بالاتر، تاثیر مطلوبتری بر فراسنجههای تولیدمثلی گلههای مادر گوشتی دارد. از آنجایی که سطح ۱۰۰ میلیگرم روی در هر کیلوگرم جیره از هر دو منبع اکسید روی عملکرد تولیدمثلی بهتری را به همراه داشت، استفاده از SPZnO -۱۰۰ توصیه میشود.
Keywords:
Authors
مسعود برزگر
دانشجوی دکتری تغذیه طیور، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مجتبی زاغری
استاد، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مهدی ژندی
دانشیار، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مصطفی صادقی
دانشیار، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :