مقایسه نوع و میزان علاقه‎مندی نوجوانان و جوانان به رسانههای آموزشی پلیس

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نوع و میزان علاقهمندی نوجوانان و جوانان به رسانه­های آموزشی پلیس انجام پذیرفت. روش انجام این پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه هدف شامل نوجوانان و جوانان شهر همدان است که از طریق روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحلهای و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان با تعداد نمونه­ ۴۰۰ نفر انتخاب گردید و پرسشنامه محققساخته (ترجیح رسانه­ای) در بین نمونه­های انتخابشده توزیع شد. روایی پرسشنامه نامبرده با بهره­گیری از نظرات هفت نفر از صاحبنظران حوزه رسانه و پایایی آن نیز از طریق محاسبه آلفای کرونباخ ۸۵/۰ محاسبه گردید. در ادامه، جهت تجزیهوتحلیل سوال­های موردنظر از شاخص­های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون تی­تک گروهی، آزمون فریدمن، آزمون خی­دو، تک متغیر و دومتغیره استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میزان استفاده­ نوجوانان و جوانان شهر همدان از رسانه­ها بالاتر از حد متوسط است و علاقهمندی آنها برای دریافت برنامه­های آموزشی پلیس ابتدا رسانه­های دیداری- شنیداری و بعد از آن به ترتیب: رسانههای تصویری و شنیداری، رسانههای چندحسی، رسانههای تصویری، رسانههای شنیداری و رسانههای نوشتاری است.

Keywords:

برنامههای آموزشی , پلیس , علاقهمندی , جوانان , رسانه , نوجوانان