سنجش تعلق مکانی و تمایل ساکنان بافتهای فرسوده به باز آفرینی شهری (مطالعه موردی: کلانشهر اهواز)

بافت های ناکارآمد شهری، یکی از مسائل اصلی پیش روی شهرسازان و برنامه ریزان شهری است. اگرچه این بافت در گذشته به مقتضای زمان،عملکردی منطقی و سلسله مراتبی داشته است، امروزه از نظر ساختاری و عملکردی دچار کمبودهایی است الگوی طرح های بازآفرینی شهری باعث افزایش حس تعلق به مکان در ساکنان در نتیجه افزایش همبستگی اجتماعی میگردد در این پژوهش هدف تحلیل فضایی حس تعلق به مکان در بافت های فرسوده شهر اهواز می باشد. پژوهش حاضر ازنظر هدف، نظری – کاربردی و ازلحاظ ماهیت و روش مطالعه، توصیفی – تحلیلی است. و در گردآوری داده ها از شیوه ی کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است برای سنجش تمایل ساکنان بافت های فرسوده شهری به بازآفرینی شهری، ۱۳ گویه به کار گرفته شد. وضعیت شاخص های بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با استفاده از آزمونtساده ارزیابی گردید. براساس نتایج حاصل شده میزان تمایل ساکنان از میانگین فرضی۳، بیشتر است.

Keywords:

حس تعلق مکانی , بافت های فرسوده , بازآفرینی شهری , کلانشهر اهواز