گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان: نقش پیشبین فراهیجان مثبت و خودکارآمدی عمومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فراهیجان مثبت و خودکارآمدی عمومی در پیشبینی گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و نمونه پژوهش شامل ۱۳۰ دانش آموز متوسطه دوره دوم بود که در سال تحصیلی ۱۳۹۹ -۱۴۰۰ در شهر رشت مشغول به تحصیل بودند که به روش نمونه گیری در دسترس به روش اینترنتی، از طریق شبکه های مجازی با توزیع لینک پرسشنامه آنلاین (پرس آنلاین) در پژوهش شرکت کردند و به مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی محمدیزاده و احمدآبادی (۱۳۹۰)، مقیاس فراهیجانها میتمنسگرابر و همکاران (۲۰۰۹) و مقیاس خودکارآمدی عمومی شوآرتزر و جروسلم (۱۹۷۹) پاسخ دادند؛ و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که گرایش به رفتارهای پرخطر با فراهیجان مثبت و خودکارآمدی عمومی رابطه منفی دارد. بنابراین روانشناسان با آموزش تدابیر مناسب در راستای افزایش هیجانات مثبت و خودکارآمدی در دانش آموزان باید اقدامات لازم را انجام دهند تا از شدت رفتارهای پرخطر همراه در این قشر آسیب پذیر از جامعه کاسته شود.

Keywords:

رفتارهای پرخطر , فراهیجان مثبت , خودکارآمدی عمومی , نوجوانان.