بررسی زیبایی شناختی جلوه های لباس در اشعار شاهنامه

منابع ادبی می توانند به عنوان مستندات فرهنگی و تاریخی مورد توجه قرار گیرند. شاهنامه فردوسی به عنوان غنی ترین منبعادب فارسی همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. یکی از جنبه های در خور توجه در شاهنامه حوزه پوشاک است که درغالب پوشاک رزم و یا پوشاک بزم بیان شده است. در پژوهش حاظر با نگاهی زیبایی شناسانه دست به تحلیل اقسام پوشاکنام برده در ابیات شاهنامه زده ایم. بابررسی مفهوم زیبایی شناسی در شاهنامه سعی در ادراک چگونگیی و چرایی پوشش ومفهوم کلی از هوییت ایرانی پوشاک از ابتدای خلقت از زبان فردوسی را داشته ایم. منسوجات به کار رفته با استناد بر منابعتاریخی برجای مانده مطابقت داده شده است، و به مهم ترین پوشش شاهنامه (ببربیان) و ویژگی های فریت آن پرداخته شدهاست. در پایان به مجموعه ای از پوشش در شاهنامه که به صورت توصیفی بررسی شده اند دست یافتیم که نشان از اهمیتوالای پوشاک در نزد فردوسی و تاثیر ژرف آن بر فرهنگ ایرانی است. هدف از این پژوهش بنیادی که به روش کتابخانه ایصورت گرفته است، توصیف و تحلیل پوشاک شاهنامه به منظور در دسترس قرار دادن آنها برای هنرمندان فعال در حوزهپوشاک، در بهره وری از این هوییت فرهنگی در تببین پوشش امروزی انجام گرفته است.

Keywords:

شاهنامه , فردوسی , پوشاک , زیبایی شناسی , هویت فرهنگی