بررسی تدریس تکنولوژی آموزش مجازی در دروس معماری و تاثیر آن بر سطوح کیفیت یادگیری

آموزش عالی، به عنوان بالاترین مرحله نظام آموزشی، یک ی از مهمترین ارکان پویایی هر جامعه بوده، و تاثیر مستقیم بر شئون و رفتارهای اجتماعی داشته و روند سیاسی اقتصادی و اعتقادی فرهنگی جامعه را تبیین می نماید . شکل گیری شخصیت طراح و فراگیری مهارت های طراحی وابسته به آموزش از حساسیت فراوانی برخوردار بوده، ازاین رو، توجه به روند آموزش معماری در مدارس معماری دارای اهمیت است. آموزش معماری یکی از موضوعات مهم و کلیدی در جریان رشد و شکوفایی معماری در ایران و ترسیم آینده معماری ایران و جهان به شمار می آی د. پرورش خلاقیت و روح یه ا نتقادی دانشجویان در ارائه طرح های معماری و ارزیابی دقیق و صحیح آن، دارای پیچیدگی های خاصی بوده، و عدم توجه کافی به عوامل جانبی موثر و تاثیرگذار بر ارزیابی، شیوه های جاری آموزش و قضاوت را با چالش های اساسی مواجه ساخته است که ماحصل این مسائل عمل و حرفه معماری را متاثر ساخته است. با توجه به سوال اصلی پژوهش که میزان بهره مندی دانشجویان در آموزش مجازی به ن سبت آموزش های قبلی که ارائه می شود، نوع کیفیت و رضایت یادگیری الکتریکی، این پژوهش را که با رویکرد کیفی و از نوع نظری با روش مطالعه تطبیقی است مورد بررسی قرار داده تا مطلوب بودن روش الکتریکی را مطرح کنیم. نتا یج حاکی پژوهش نشان دهنده ی چگونگی تاثیرات بر کیفیت یادگیری به واسطه ی آموزش مجازی و توجهات شیوه های آموزشی بر پرورش تفکر طراحی در دانشجویان رشته ی معماری می باش د که به کارگیری این روش در آموزش با سرمایه گذاری بر پرورش تفکر طراحی، در تلاش برای بررسی و حل ضعف های مرتبط با برنامه آموزشی، سرفصل و ... به عنوان یک عامل اساسی، قابل توجه می باشد.

Keywords:

آموزش عالی , نظام آموزشی , فراگیری مهارت , معماری