تحلیل حقوقی گذشت مشروط و آثار آن

از یک منظر جرائم به دو نوع غیرقابلگذشت و قابلگذشت طبقهبندی میشوند. جرائم قابلگذشت آن دسته از جرائمی هستند که علاوه بر جنبه عمومی، حیثیت خصوصی درخور اعتنایی دارند. قانونگذار در این دسته از جرائم، سهم بسزایی برای اراده شاکی قائل شده بهنحوی که شروع، ادامه تعقیب، رسیدگی و اجرای مجازات منوط به شکایت شاکی و عدم گذشت وی است. پژوهش حاضر ناظر به یکی از فروض امر در خصوص اعلام گذشت شاکی است که مقدم بر اعلام گذشت، توافقاتی میان شاکی و مشتکیعنه حاصل میشود؛ در این فرض شاکی با اعلام گذشت بیقیدوشرط در واقع سرپوشی برای اراده باطنی خود که همانا مبتنی بر شروطی میان طرفین است مییابد تا از این رهگذر از دام غیرموثر واقعشدن گذشت مشروط برهد. در این پژوهش در پی پاسخ به این سوال خواهیم بود که ماهیت حقوقی گذشت چیست و آیا توافقات پیشین میتواند آن را مقید سازد؟ فرضیه نویسندگان عبارت است از اینکه گذشت ماهیتا یک نوع ایقاع است و با وجود آنکه توافقات مسبوق بر آن میتواند ایقاع را مشروط سازد، لکن عملا تاثیری در فرآیند قضایی ندارد.

تحلیل حقوقی گذشت مشروط و آثار آن Keywords:

گذشت از جرم , گذشت مشروط , جرائم قابلگذشت , تشریفات قضایی , ایقاع مشروط , شرط تبانی