شیوههای پایانبندی در داستانهای مثنوی
Publish place: Persian Literature، Vol: 3، Issue: 2
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 149
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-3-2_002
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
Abstract:
پایانبندی داستان، یکی از عناصری است که جهتگیری نوینی به نقد ادبی داده است. هنر داستانپردازی مولانا در میان شاعران و نوابغ ایرانی تقریبا بینظیر است. شگردهای روایی در مثنوی، ساختار و محتوای این اثر سترگ را در هم تنیده است. یکی از شاخصههای زیباییشناختی که در داستانهای مثنوی چشمگیر است، همین شیوه پایانبندی است. در پژوهش حاضر، شیوههای پایانبندی در شش دفتر مثنوی بررسی شده و مواردی که برجستگی بیشتری دارد، مورد درنگ قرار گرفته است. این پایانبندیهای منحصربهفرد مولانا را میتوان با توجه به تداعی معانی، طرح، توجه به مخاطب و گفتوگو ـ که در متون دیگر بیسابقه است ـ و چندآوا بودن روایت، تبیین کرد. پایان هر داستان به گونهای است که مخاطب را به ادامه داستان بعدی ترغیب میکند و هدف اصلی هر داستان را ـ که ایجاد کنش و انگیزه در خواننده است ـ در مخاطب برمیانگیزد. شیوه پایانبندیهای مولانا در داستانهای مثنوی، به گونهای عمیق با نیت ادبی در متن و محتوای ساختاری آن در پیوند است.
Keywords:
Authors
علی محمدی
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینای همدان
آرزو بهاروند
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینای همدان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :