بازنگری در نقش و عملکرد فضاهای سبز و باز در مدیریت بحران شهر بروجن (نارسائی ها و مشکلات)

بحران های شهری پس از حوادث غیرمترقبه بالاخص زلزله از مسائل مبتلابه جوامع شهری بوده و با تمرکز جمعیت در نقاط شهری و انباشت فعالیت و سکونت در آنها، هر روز از اهمیت بیشتری برخوردار می گردد. امروزه «برنامه ریزی پیش از بحران» یکی از سه حوزه فعالیتی است که در دستور کار ۲۱ در خصوص توسعه برنامه ریزی و مدیریت اسکان بشر در نواحی مستعد فاجعه (بحران) مدنظر قرار گرفته است. (طراوتی، حمید و سیدامیر ایافت، ۱۳۷۷ ص ۸۱)این امر مهم می طلبد تا برنامه ریزی مدیریت بحران با جدیت بیشتری جایگاه خود را در برنامه ریزی توسعه ای شهرهای کشورمان بالاخص کلانشهرها باز شناسد و در این میان نقش و جایگاه فضاهای سبز و باز در برنامه ریزی مدیریت بحران غیرقابل انکار است. لذا در این مقاله سعی گردیده تا با اتکا به آمار و اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی، برداشت ها و بازدیدهای میدانی و بکارگیری تحلیل های کمی به ارزیابی فضاهای سبز و باز شهربروجن و ارزیابی توانمندی شهر در مواجهه با بحران (بالاخص زلزله) بپردازیم. نتایج بدست آمده از مطالعات به وضوح بیانگر وضعیت بالنسبه مطلوبی از نظر فضاهای سبز و باز در این شهر می باشد. اما برای رسیدن به وضعیت مطلوب بایستی اقداماتی در خصوص توسعه و باز توزیع نرمال فضاهای سبز و تجهیز آنها به امکانات مناسب در این شهر صورت پذیرد. تقویت هر چه بیشتر فضاهای سبز تنها در پرتوی نقش این شهر به عنوان مرکز پشتیبان نیمه جنوبی استان در برنامه ریزی مدیریت بحران قابل توجیه می باشد.

Keywords:

فضای باز , فضای سبز , بحران , مدیریت بحران , شهر بروجن