جرمانگاری ظلم به حیوانات (مطالعه تطبیقی)

ظلم به حیوانات از جرایم شناخته شده در حوزههای قضایی کشورهای مختلف است. اما متاسفانه مقررات کیفری ایران از این جهت بسیار ناقص بوده و به جز مقررات معدودی مستند عام در این خصوص ندارد. در این مقاله با برررسی مبانی جرمانگاری و ارکان تشکیل دهنده سعی گردیده است این جرم با استفاده از مقررات کیفری برخی کشورهای غربی به ویژه ایالات متحده و فرانسه به جامعه حقوقی کشورمان و مراکز حمایت از حقوق حیوانات معرفی گردد. سوال اساسی تحقیق این است که اولا: مبانی جرمانگاری ظلم به حیوانات چیست و اثر انتخاب هرکدام از این مبانی بر ارکان جرم چه خواهد بود؟ و ثانیا: با توجه به بافت فرهنگی و اقتصادی ایران کدام مبنا برای جرمانگاری مناسب کشورمان است؟ مبنای جرمانگاری در این جرم میتواند فایدهگرایی به صورت جلوگیری از زیان به انسان از طریق جلوگیری از زیان به حیوان ویا اخلاقگرایی یعنی غلط بودن نفس اعمال خشن نسبت به هر موجودی اعم از انسان یا حیوان باشد. به نظر میرسد دیدگاه اول به جرمانگاری حد اقلی و دیدگاه دوم به جرمانگاری حد اکثری منجرگردد. با توجه به عدم وجود بسترهای فرهنگی لازم در کشورمان و علی رغم وجود مبانی شرعی کافی در رعایت حقوق حیوانات در حال حاضر الگوی حد اقلی برای جرمانگاری این عمل در مقررات کیفری ایران مناسبت بیشتری دارد. در چنین الگویی عنصر مادی جرم هر گونه رفتار ظالمانه عمدتا بر جسم حیوان به صورت کشتن یا ایراد رنج غیر ضروری است. موضوع جرم نیز حیوانات از نوع مهرهداران هستند و در عنصر معنوی نیز غالبا جرمی عمدی است. از نظر مجازات در کشورهایی که این عمل جرمانگاری شده است، بیشتر درجه جنحهای دارد. روش تحقیق به صورت توصیف این موضوع و سپس تحلیل آن با استفاده از منابع موجود بر اساس قوانین و دکترین کشورهای منتخب بوده است.

Keywords:

ظلم , حیوان , جرم انگاری , فایدهگرایی , اخلاقگرایی