برهم کنش سطوح تنش شوری و اسید سالیسیلیک روی برخی صفات فیزیولوژیک زعفران (Crocus sativus L.)

به منظور مطالعه تاثیر محلول پاشی سالیسیلیک اسید بر کاهش اثرات تنش شوری در گیاه زعفران، آزمایشی به صورت اسپلیت-پلات در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی طی سال های زراعی ۹۵-۱۳۹۴ و ۹۶-۱۳۹۵ در شرایط محیطی طبیعی (مزرعه) در دانشگاه تربت حیدریه انجام شد. فاکتور اول شامل تنش شوری در چهار سطح (۵/۱، ۳، ۶ و ۹ دسی زیمنس برمتر) و فاکتور دوم محلول پاشی سالیسیلیک اسید در چهار سطح (صفر، ۴/۰، ۸/۰ و ۲/۱ میلی مولار) بود. نتایج نشان داد در بالاترین سطح شوری (۹ دسی زیمنس برمتر)، کاربرد غلظت مناسب سالیسیلسک اسید (۸/۰ میلی مولار) باعث افزایش تعداد و طول برگ به ترتیب ۳ و ۲۰ درصد در سال اول و ۲۰ و ۳۲ درصد در سال دوم نسبت به شاهد گردید. همچنین با کاربرد سالیسیلیک اسید، میزان سدیم برگ ۴۰ درصد کاهش و مقدار پتاسیم برگ ۳۸ درصد در سال دوم افزایش یافت. بر اساس نتایج محلول پاشی سالیسیلیک اسید باعث ایجاد تعادل در محتوای قند و پرولین، کاهش جذب سدیم و جلوگیری از اختلال در جذب پتاسیم شده و محتوای نسبی آب برگ را افزایش داد. در بالاترین سطح شوری کاربرد سالیسیلیک اسید باعث افزایش ۲۰ درصدی کلروفیل کل نسبت به شاهد در سال دوم شد. در مورد عملکرد کلاله در سال دوم نیز کاربرد غلظت ۸/۰ میلی مولار سالیسیلیک اسید در سطوح شوری ۶ و ۹ دسی زیمنس برمتر باعث شد عملکرد کلاله خشک (به ترتیب با مقادیر ۱۲/۱ و ۴۵/۲ کیلوگرم در هکتار) به ترتیب ۸۱ و ۱۱۸ درصد نسبت به شرایط عدم مصرف افزایش یابد. بنابراین می توان نتیجه گرفت کاربرد ۸/۰ میلی مولار سالیسیلیک اسید در شرایط تنش شوری به منظور افزایش عملکرد کلاله و رشد زعفران و کاهش اثرات منفی شوری قابل توصیه می باشد.

برهم کنش سطوح تنش شوری و اسید سالیسیلیک روی برخی صفات فیزیولوژیک زعفران (Crocus sativus L.) Keywords:

پرولین , تنش , تنظیم کننده های رشد گیاهی , کلروفیل