اثر غلظت های عصاره آبی اندام های زعفران بر خصوصیات جوانه زنی و رشد اولیه سه گونه علف هرز

آللوپاتی یکی از روابط متقابل بیوشیمیایی دارای اثرات بازدارندگی و تحریک کنندگی است که اثرات معنی داری در تحقیقات کشاورزی پایدار دارد. به منظور بررسی خصوصیات جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه سه علف هرز تاج خروس وحشی (Amaranthus retroflexus L.)، ازمک (Cardaria draba L.) و خاکشیر ایرانی (Descurainia Sophia L.) تحت تاثیر غلظت های عصاره آبی بنه و گلبرگ زعفران (L. Crocus sativus)، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه گیاهان ویژه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۸۹ انجام شد. تیمارها شامل عصاره آبی گلبرگ و بنه زعفران در غلظت های ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ درصد بودند. آب مقطر به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانه زنی نهایی، متوسط زمان جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، جوانه زنی تجمعی، طول ریشه چه و ساقه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و وزن تر گیاهچه علف های هرز بودند. نتایج نشان داد که عصاره آبی بنه و گلبرگ زعفران تاثیر معنی داری بر درصد و سرعت جوانه زنی، متوسط زمان جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه و وزن تر گیاهچه هر سه علف هرز داشتند؛ به طوری که بیشترین اثر بازدارندگی مربوط به غلظت ۱۰۰ درصد بنه و گلبرگ بود. افزایش غلظت عصاره آبی باعث افزایش متوسط زمان جوانه زنی و کاهش طول ریشه چه هر سه گونه علف هرز شد. اثر بازدارندگی غلظت عصاره آبی اندام های هوایی و زیرزمینی زعفران بر رشد ریشه چه هر سه گونه علف هرز بیشتر از ساقه چه بود. دامنه کاهش طول ساقه چه علف های هرز تحت تاثیر غلظت های عصاره آبی بنه و گلبرگ به ترتیب ۳/۲۲-۸/۱۱ و ۴/۳۹-۷/۱۶درصد بود. وزن تر گیاهچه ازمک و خاکشیر ایرانی در عصاره ۲۵ درصد بنه نسبت به شاهد افزایش یافت، ولی سایر تیمارها باعث کاهش وزن تر گیاهچه هر سه گونه علف هرز شد.

Keywords:

اثر بازدارنده , آللوپاتی , کشاورزی پایدار , متوسط زمان جوانه زنی , گیاهچه