بررسی آزمایشگاهی ظرفیت انتقال لوله های مشبک در محیط مستغرق

تخلیه گزینشی از مخازن آب و ته نشینی، مورد نیاز برای کاربران سیستم های آب و محیط زیست می باشد. برای تخلیه گزینشی سیالات در طول (از جمله در منابع و مخازن آب، رودخانه ها، مخازن ته نشینی و...) می توان از لوله های سوراخ دار استفاده نمود. در این حالت لوله بصورت مستغرق در فاصله ای از سطح سیال قرار گرفته و سیال وارد شده از ورودی های روی لوله به سمت خارج هدایت می شود. اکثر مطالعات انجام شده در زمینه هیدرولیک تخلیه کننده های لوله ای شکل، در رابطه با لوله های زهکشی بوده و مربوط به لوله های مدفون در محیط متخلخل می باشد. اما در مورد تعیین مشخصات هیدرولیکی لوله های تخلیه مستغرق در مخازن (لوله های سوراخ دار در حالت مستغرق) کمتر کار شده است. تعیین ظرفیت انتقال این لوله ها بر حسب قطر, جنس, ورودی های روی لوله و شرایط هیدرولیکی از مسائل مهم در طراحی آن ها می باشد. در این تحقیق که بصورت آزمایشگاهی انجام گرفته، برروی لوله سوراخ هایی با فواصل مشخص ایجاد گردیده است. آزمایش ها با تغییر عمق آب روی لوله، تعداد سوراخ های در حال کار و محل سوراخ ها در دو حالت خروجی آزاد یا مستعرق انجام گرفته است. نتایج نشان می دهند که تعداد و محل قرار گیری سوراخ ها در طول لوله از عوامل موثر در نحوه ورود آب به لوله و دبی تخلیه می باشند، که این نتایج بصورت منحنی هایی جهت راهنمائی طراحان ارائه شده اند.

Keywords:

لوله های سوراخ دار , محیط مستغرق , دبی خروجی , زهکش