بررسی اثر تنش کم آبی بر نحوه فعالیت آنزیم های ضد اکسنده در مراحل رشد زایشی گیاه جو (.Hordeum vulgare L)

در این پژوهش جهت بررسی اثر تنش کم آبی بر فعالیت آنزیم های ضد اکسنده، اثر تیمارهای آبی، دیم و خشکی بر فعالیت آنزیم های ضد اکسنده شامل سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، آسکوربیت پراکسیداز (APX)، کاتالاز (CAT) و پراکسیداز (POX)، در مراحل مختلف رشد زایشی گیاه جو در شرایط مزرعه بررسی گردید. هم چنین سه شاخص پیری شامل کاهش میزان کلروفیل، پروتئین محلول کل و پروتئین زیر واحد بزرگ آنزیم رابیسکو نیز اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که با افزایش سن گیاه و هم چنین در اثر تنش کم آبی میزان نسبی آب برگ پرچم (RWC)، کلروفیل، پروتئین محلول کل و پروتئین زیر واحد بزرگ آنزیم رابیسکو کاهش پیدا کرد. با افزایش سن گیاه فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در هر سه تیمار و فعالیت آنزیم آسکوربیت پراکسیداز در گیاهان آبی (شاهد) کاهش یافتند. فعالیت آنزیم کاتالاز در گیاهان آبی (شاهد) با پیشرفت پیری تغییر معنی داری نشان نداد، در صورتی که در تیمارهای دیم و خشکی به تدریج کاهش پیدا کرد. فعالیت آنزیم پراکسیداز با افزایش سن گیاه در هر سه تیمار افزایش یافت. تنش کم آبی در تیمارهای دیم و خشکی باعث افزایش فعالیت آنزیم های ضد اکسنده گردید. در این بررسی مشخص گردید که از بین آنزیم های مورد بررسی، آنزیم پراکسیداز می تواند به عنوان مهم ترین آنزیم جهت افزایش مقاومت گیاه جو در مقابل تنش اکسنده ناشی از مراحل پیری و تنش خشکی فعالیت نماید.

Keywords:

Antioxidant enzymes , Drought stress , Barley , Dry farming , Growth stages. , آنزیم های ضد اکسنده , تنش خشکی , جو , دیم , مراحل رشد