مفهوم پردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران

  پژوهش حاضر به مفهوم پردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران پرداخته­است. این مدل، براساس روش تحقیق کیفی «نظریه داده­بنیاد» به روش نمونه گیری نظری با مصاحبه عمیق نیمه­ساختاریافته با ۱۸ نفر از خبرگان حوزه های مختلف بازاریابی، مدیریت شهری، اقتصاد و گردشگری، استخراج شده­است و پس از آن برای افزایش اعتبار بیرونی، پرسشنامه ای تنظیم شد و نظرات نخبگان در این خصوص بررسی شده­اند. یافته های این پژوهش نشان می­دهد که پدیده برندآفرینی شهری در ایران، متاثر از عوامل گوناگونی است که در شرایط علی، مداخله ای و زمینه ای، قابلیت طبقه بندی دارد و پیامد اجرای راهبردهای برندآفرینی شهری، دستاوردهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و اثرات روانی آن است. دراین­خصوص، پیشنهاد می شود که مدیران شهری، ضمن بررسی وضعیت کنونی برند و تصویر ذهنی موجود (درونی و بیرونی) از شهرهای خود، راهکار برندآفرینی شهری را تدوین کنند  و در صورت نیاز با تغییر و موقعیت یابی مجدد، تصویر بیرونی و درونی نامناسب از جغرافیای طبیعی و انسانی شهرها را اصلاح کنند و با بازتولید تصویر ذهنی، جایگاه و موقعیت بایسته را در ذهن مخاطبان هدف بیافرینند. دراین­زمینه، وجود شهروندانی راضی که هویتی باثبات برای شهر ایجاد می کنند و قدرتمندانه از برند شهر دفاع می کنند، می تواند تضمین کننده  موفقیت برنامه­های برندآفرینی باشد

Keywords:

برند شهری , گردشگری شهری , بازاریابی مکان , مدیریت شهری