تعیین الگوی سکانسی مناسب برای جدایش واحدهای مخزنی در عضو دالان بالایی، بخش مرکزی خلیج فارس

هدف این مطالعه، تعیین الگوی سکانسی مناسب برای جدایش واحدهای مخزنی عضو کربناته - تبخیری دالان بالایی است. دراین راستا با مطالعات پتروگرافی، تعداد ۹ رخساره و ۴ محیط رسوبی برای یکی از میدان های این بخش تعیین شد. با استفاده از مجموع داده ها در دو الگوی چینه نگاری سکانسی، پیشروی ـ پسروی و روش اکسون مرز ها و سیستم ترکت ها تعیین شدند. روش اول یک سکانس کامل رده سوم و دو سکانس دیگر را شامل می شود که ادامه آنها به ترتیب در پایین و بالا در واحد نار و سازند کنگان قرار دارد. در روش دوم دو سکانس رده سوم و ۶ سیستم ترکت مشخص شد. باتوجه به نوع الگو های انتخاب شده، داده های تخلخل - تراوایی سیستم ترکت تراز پایین سکانس های روش اکسون، جزئی از سیستم ترکت تراز بالای سکانس قبلی منظور می شود. در این بخش، نهشت تبخیری ها در شرایط پایین بودن سطح آب دریا، کیفیت مخزنی ضعیفی را سبب شده است. سیستم ترکت پیشروی در هر دو الگو یکی است و به دلیل کاهش میزان انیدریت و افزایش سیمان های دریایی، کیفیت مخزنی خوبی دارد. سیستم ترکت تراز بالا در الگوی اکسون، کیفیت مخزنی مناسبی دارد به دلیل اینکه در ادامه بالا آمدن سطح آب دریا نهشته شده است و درنهایت به مرز سکانسی الگوی اکسون ختم می شود. این بخش در سیستم پیشروی ـ پسروی، کیفیت مخزنی دوگانه ای را از خود نشان می دهد؛ زیرا سیستم ترکت تراز پایین الگوی اکسون را شامل می شود. این مقایسه نشان می دهد الگوی اکسون به سبب جدایش بهتر واحدهایی با کیفیت مخزنی متفاوت، توانایی بیشتری در زون بندی مخازن هیدروکربنی کربناته - تبخیری دارد.

Keywords:

چینه نگاری سکانسی , الگوی اکسون , الگوی پیشروی ـ پسروی , سازند دالان , کیفیت مخزنی