انتخاب مناسب ترین روش برآورد تبخیر و تعرق مرجع و پهنه بندی آن در استان اصفهان

تبخیر و تعرق پتانسیل یکی از عوامل مهم سیکل هیدرولوژیکی است که باید در طرح های آبیاری، تاسیسات آبی، مطالعات زهکشی و هیدرولوژیکی برآورد شود. این عامل بیانگر میزان تلفات بالقوه از سطح خاک مرطوب و پوشش گیاهی بوده و از این رو محاسبه و برآورد آن حائز اهمیت می باشد. از سوی دیگر یکی از راه های تخمین این پارامتر در نقاط فاقد ایستگاه، استفاده از روش های میان یابی است که اگر به درستی انتخاب شوند، بر دقت و صحت این پارامتر می افزاید. در این تحقیق به منظور تعیین مناسب ترین روش تخمین تبخیر و تعرق پتانسیل گیاه مرجع چمن در استان اصفهان، ۱۲ روش موجود در نرم افزار Ref-ET با دو سری داده لایسیمتری بر اساس معیارهای RMSE، MBE و r مقایسه شدند. نتایج نشان داد که روش های پنمن ۱۹۴۸ و  کیمبرلی- پنمن ۱۹۹۶ مناسب ترین معادلات بودند. سپس ۱۰ ایستگاه سینوپتیک در منطقه مورد مطالعه انتخاب شدند و  مقادیر تبخیر و تعرق پتانسیل در هر ایستگاه در یک دوره آماری ۱۴ ساله (۱۹۹۲- ۲۰۰۵) با استفاده از روش پنمن ۱۹۴۸ محاسبه شد. به منظور انتخاب بهترین روش میان یابی، ۸ روش موجود در نرم افزار Surfure۸.۰۲ انتخاب و به روش اعتبارسنجی متقابل مقدار RMSE هر روش محاسبه گشت و مشخص شد که مدل های انحنای کمینه، رگرسیون چند جمله ای و کریجینگ کروی مناسب ترین روش های میان یابی در منطقه مورد مطالعه می باشند. در نهایت نقشه های پهنه بندی تبخیر و تعرق پتانسیل بر اساس روش پنمن ۱۹۴۸ و مدل انحنای کمینه، در استان اصفهان ترسیم شدند.

Keywords:

تبخیر وتعرق پتانسیل , لایسیمتر , میان یابی , اعتبارسنجی متقابل