تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژن بر درصد روغن و تعداد دانه گلرنگ

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 311

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AGRONOMY01_315

تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1400

Abstract:

وابستگی کشور به واردات روغن و و تنگناهای بوجود آمده در این زمینه اهمیت و توسعه کشت و دانه های روغنی را بیش از بیش روشن می کند. و مشخص شده است که گلرنگ توان تولبد بیش از ۴ تن دانه را در هکتاردارد که در این میان هر چه عملکرد و کیفیت دانه ها بالا رود درصد روغن ها فرار و ثابت در واحد سطح به طور معنی دار افزایش یافته است Das). وهمکاران (۱۹۹۱ در آزمایش اثر مقادیر (صفر، ۱۰۰، ( ۱۵۰ کیلو گرم در هکتار را روی گلرنگ بررسی نموده اند و مشاهده نموده اند با افزایش مقدار نیتروژن درصد روغن ، وزن هزار دانه و عملکرد افزایش یافته و بیشترین مقدار عملکرد و درصد روغن از کاربرد ۱۵ کیلو گرم نیتروژن بدست آمده در آزمایش دیگری که توسط محققین انجام گرفت با کاربرد نیتروژن به مقدار ۴۰، ۸۰، ۱۲۰، ۱۶۰ کیلو گرم در هکتار وزن هزار دانه و درصد روغن در تیمار ۱۲۰ کیلو کرمنیتروژن بیشترین مقدار بوده ولی ارتفاع کیاه تحت تاثبر نیترون قرار نگرفت (Ahmad.۱۹۹۷) نیتروژن در ساختمان سلول گیاهی بصورت ، پروتئین ، اسید های نو کلئیک در اسید های آمینه و آنزیم ها و کلروفیل شرکت دارد و بنابراین نفقش عمده ای را در فتوسنتز عمده دارداست و از طرفی درصد است و از طرفی درصد روغن خالص را نیز افزایش می دهد( Babayanو همکاران.(۱۹۷۸ در آزمایشی که توسط دانشمندان انجام گرفت بین عملکرد و دانه و درصد روغن مثبت و معنی داری وجود دارد که این امر نشان گر این است که صفت هایی که اثر مثبت بر افزایش عملکرد دانه دارند دارای تاثیر مثبتی یا ارتباط مثبتی بل درصد روغن می باشد به عبارت دیگر هر چه عملکرد دانه افزایش یابد میزان درصد روغن دانه افزایش می یابد ( Sveenjuk ۲۰۰۶ (.Varga & در آزمایش که سطوح مختلف نیتروژن بر کیفیت کلرنگ مورد مطالعه قرار دادند به این نتیجه رسیدند که با مصرف توام کیلو گرم در هکتار نیتروژن در هکتار محلول پاشی سولفات منگنزبا غلظت ۴ در هزار بالاترین درصد روغن پروتئین را باعث گردید.مصرف روغن در ایران در طی سالها اخیر به دلیل افزایش رشد جمعیت و افزایش مصرف سرانه افزایش یافته در حالی که تولید آن همیای مصرف رشد نکرده تا انجا که در حال حاضر کمتر از ۱۰ دزرصد روغن در داخل کشور تولید می گردد (ملکوتی و ریاضی همدانی،( ۱۳۷۰ مصرف نا متعادل کودهای شیمیایی یکی از عوامل موثر در کاهش کمیت و کیفیت دانه های روغنی است با توجه به افزایش روز افزون جمعیت و محدودیت سطح اراضی قابل کشت جهت نیل به کشاورزی پایدار و افزایش تولید مصرف بهینه کود بسیار ضروری می باشد. از طرفی یکی از سیاستهای مهم وزارت کشاورزی ترویج و توسعه کشت دانه های روغنی است با توجه به افزایش روز افزون جمعیت و نیاز بالا و محدودیت اراضی قابل کشت یکی از راه های نیل به اهداف برنامه توسعه یعنی کشاورزی پایدار ، مصرف متعادل کودهای شیمیایی می باشد. گلرنگ یکی از گیاهان است که کشت و تولید آن در کشورها سابقه چندانی ندارد و در زمینه توصیه کودی این محصول تحقیقات زیادی صورت نگرفته است . بنابراین دستیابی به مناسبترین میزان مورد نیاز کود نیتروژنه بل توجه به عکس العمل مطلوب این گیاهان جهت حصول عملکرد و بهینه و کیفیت روغن خالص ضروری بوده و ار باتوجه به اثرات سو ناشی از مصرف داروهای شیمیایی در سالها اخیر توجه زیادی به کشت گیاهان دارویی شده که با افزایش مصرف آنها نیاز به توسعه کشت مدیریت و برنامه ریزی صحیح می باشد گیاهان دارویی به عنوان منابع تولید کننده ماده اولیه کارخانجات دارو سازی از اهمیت خاصی برخودار می باشد امروزه با توجه به افزایش جمعیت دنیا و نیاز بیشتر به دارو و درمان باعث شده ایم گیاهان بیش از بیش مورد توجه قرار گیرند. با توجه به عدم یا کمی وجود اثرات جنبی این گیاهان نسبت به داروهای شیمیایی تمایل بشر به مصرف داروهای گیاهی بیشتر شده از این رو تحقیقات گسترده ای را جهت تولید بهینه گیاهان دارویی از جمله گلرنگ صورت گرفته است.که از تحقیق بعمل امده این نتیجه حاصل شده که بیشترین تعداد دانه در طبق از مصرف ۲۴۰ کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار بدست امده است و باافزایش تعداد دانه در طبق مقدار روغن نیز افزایش یافته است تا سطح ۲۴۰ کیلوگرم درهکتار و بیشتراز این مقدار، مقدار روغن کاهش یافته است.

Authors

الهام مهرابی گوهری

هیات علمی، گروه کشاورزی،دانشگاه پیام نور و دانشجوی دکتری مهندسی علوم خاک لرستان

حمیدرضا متین فر

دانشیار،مهندسی علوم خاک،دانشگاه لرستان