بررسی نقش مدیریت نیتروژن و تنش کمبود آب بر شاخص های کمی، مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی هیبریدهای ذرت (Zea Maize L.)

مدیریت نامناسب آبیاری و نیتروژن اصلی ترین عوامل کاهش دهنده عملکرد ذرت محسوب می شوند. کمبود آب از طریق اثر بر توسعه سطح برگ، وزن خشک گیاه و تغییر شاخص های رشد، عملکرد و اجزای عملکرد، ذرت را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از زیانبارترین اثرات تنش خشکی اختلال در روند جذب و تجمع عناصر غذایی است که علاوه بر تلفات کود، باعث کاهش عملکرد دانه می گردد. اثر تنش خشکی بر روند غلظت و تجمع عناصر غذایی در دوره های مختلف رشدی متفاوت بوده و با افزایش نیاز گیاه در هر مرحله از رشد به عنصر غذایی، این اثر بیشتر خواهد بود. کمبود آب در مرحله گلدهی و گرده افشانی باعث کاهش شدید عملکرد از طریق نمو غیر طبیعی کیسه جنینی، عقیمی دانه گرده و در نهایت کاهش تعداد دانه های بارور می شود. نیتروژن نیز در کشاورزی رایج یکی از عناصر غذایی بسیار مهم و موثر در رشد و نمو گیاهان زراعی محسوب می شود که نقش مهمی در تغذیه گیاه دارد. افزایش مصرف نیتروژن از طریق افزایش سرعت ماده سازی موجب بهبود سرعت رشد محصول می گردد و کمبود آن باعث متوقف شدن رشد اندام های هوایی گردیده و بر عوامل تولید تاثیر منفی می گذارد.

Keywords:

انتقال مجدد , خشکی , فتوسنتز جاری , عملکرد ذرت.