تاثیر کاربرد سایکوسل و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزای پاییزه در تراکم های مختلف بوته

  در این پژوهش، که به صورت دو آزمایش مزرعه­ای و گلخانه­ای در سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ در محل ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز طراحی و اجرا شد، تاثیر سطوح مختلف نیتروژن، تراکم بوته و سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزای پاییزه رقم طلایه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش مزرعه­ای به صورت کرت­های دوبار خرد شده در قالب بلوک­های کامل تصادفی اجرا شد. تیمار­ها شامل نیتروژن (۸۰ ، ۱۴۰، ۲۰۰ و ۲۶۰ کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور اصلی، تراکم بوته (۷۰ و ۹۰ بوته در متر مربع) به عنوان فاکتور فرعی و سایکوسل (صفر، ۴/۱ و ۸/۲ لیتر در هکتار) به عنوان فاکتور فرعی فرعی بودند. آزمایش گلخانه­ای، که به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی اجرا شد، شامل نیتروژن (صفر، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار) و سایکوسل (صفر، ۴/۱ و ۸/۲ لیتر در هکتار) بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن، کاربرد ۸/۲ لیتر سایکوسل در هکتار و تراکم ۹۰ بوته در متر مربع (به­ترتیب ۱۷/۵۳۳، ۹۶/۵۳۳ و ۶/۵۲۱ گرم در متر مربع) به­دست آمد. همچنین کاربرد ۸/۲ لیتر سایکوسل در هکتار باعث افزایش تعداد خورجین در بوته و وزن خشک نهایی بوته­ها گردید. افزایش تراکم بوته از ۷۰ به ۹۰ بوته در متر مربع باعث کاهش تعداد خورجین در بوته، وزن خشک نهایی بوته و تعداد دانه در خورجین گردید. به نظر می­رسد در شرایط مشابه با پژوهش حاضر، بتوان استفاده از ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن، ۴/۱ لیتر در هکتار سایکوسل و تراکم ۹۰ بوته در متر مربع را برای دستیابی به حداکثر عملکرد دانه کلزای پاییزه رقم طلایه توصیه کرد.  

Keywords:

Oilseeds , Optimum fertilization , Growth regulator. , دانه های روغنی , کوددهی بهینه , تنظیم کننده رشد