تاثیر سطوح مختلف کود شیمیایی نیتروژن و ورمی کمپوست بر عملکرد و کیفیت ذرت شیرین هیبرید چیس

به منظور بررسی اثر منبع و مقدار کود نیتروژن بر عملکرد و کیفیت ذرت شیرین، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۸۹ با استفاده از طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان واقع در رشت اجرا شد. عوامل مورد مطالعه شامل مقادیر و ترکیبات مختلف کود نیتروژن {شیمیایی (صفر، ۴۶، ۹۲ و ۱۳۸ کیلوگرم در هکتار نیتروژن از منبع اوره)، تلفیقی (۲۳ کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره + ۱ تن ورمی کمپوست، ۴۶ کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره + ۲ تن ورمی کمپوست و ۶۹ کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره + ۳ تن در هکتار ورمی کمپوست) و کود زیستی (۲، ۴ و ۶ تن در هکتار ورمی کمپوست)} بود. اثر منبع و مقدار کود نیتروژن بر وزن تر بلال، عملکرد دانه کنسروی، میزان پروتئین دانه و ماده خشک قابل هضم معنی دار بود. با افزایش نیتروژن در تیمارهای شیمیایی، زیستی و تلفیقی، عملکرد (بلال تر و دانه)، مقدار پروتئین دانه و ماده خشک قابل هضم افزایش یافت. بیشترین عملکرد بلال تر در تیمار ۶۹ کیلوگرم نیتروژن + ۳ تن ورمی کمپوست معادل ۹/۱۴۵۹۵ کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بیشترین عملکرد علوفه تر و خشک به ترتیب معادل ۵/۱۸۶۱۹ و ۳۵۹۳ کیلوگرم در هکتار در تیمار ۶۹ کیلوگرم نیتروژن + ۳ تن ورمی کمپوست مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد بهترین عملکرد و کیفیت دانه و علوفه ذرت شیرین، در روش تلفیقی و زیستی در شرایط آب و هوایی رشت و مناطقی با شرایط اقلیمی مشابه، مناسب تر خواهد بود.

Keywords:

Inorganic source , Organic source , Protein , Sweet corn , Yield. , پروتئین , ذرت شیرین , عملکرد , کود آلی , منابع شیمیایی