تاثیر کشت مخلوط افزایشی بر سرکوب علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد نخود و جو

فرونشانی علف های هرز و افزایش تولید از اهداف سیستم های کشت مخلوط است. به همین منظور، در سال زراعی ۱۳۸۹ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، کشت مخلوط نخود و جو براساس طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار ارزیابی شد. تیمارهای کنترل (C) و عدم کنترل (NC) علف های هرز در پلات های اصلی و کشت های خالص دو گونه نخود (T۱) و جو (T۲) و مخلوط های افزایشی آنها (T۳: ۱۰۰% ن + ۱۰۰% ج، T۴: ۱۰۰% ن + ۷۵% ج، T۵: ۱۰۰% ن + ۵۰% ج و T۶: ۱۰۰% ن + ۲۵% ج) در کرت های فرعی قرار گرفتند. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه نخود ( به ترتیب ۸۷/۶۹۵ و ۸۸/۲۴۹ گرم در مترمربع) به تیمار CT۱ تعلق گرفت. در تیمار های مخلوط بیشترین عملکرد دانه نخود و جو (به ترتیب ۱۲۸ و ۵۰۶گرم در مترمربع) در تیمارهای CT۶ و CT۳ به دست آمد. هم چنین، تیمار های کشت مخلوط، تعداد و وزن خشک کل علف های هرز را به طور معنی داری نسبت به تک کشتی نخود کاهش دادند. علاوه بر این، در کلیه تیمارهای مخلوط LER بالاتر از ۱ بود و تیمار NCT۳ با ۴۰/۲ LER= در بالاترین سطح قرار گرفت. به طور کلی، می توان توصیه کرد که کشت مخلوط افزایشی جو و نخود، ضمن مهار علف های هرز مزرعه نخود، کارایی استفاده از زمین را افزایش می دهد.

Keywords:

Agricultural system , Land equivalent ratio , Control , Crop , Production. , سیستم زراعی , نسبت برابری زمین , کنترل , گیاه زراعی , تولید