نقش مدیریت تقاضای سفر در ترافیک شهری (مورد مطالعه شهر تهران)

امروزه یکی از مشکلات و معضلات زندگی شهری، ازدحام ترافیک و سختی رفت و آمد در سطح شهرها به ویژه کلانشهرها می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مدیریت تقاضای سفر  به عنوان یک سیاست برای نیل به حمل و نقل پایدار و کاهش مشکلات تراکم ترافیک از طریق جهت دهی به تقاضای سفر به جای افزایش امکانات حمل و نقل در راستای پایداری شهری می ‍باشد. روش های مدیریت تقاضای سفر به عنوان سیاستی موثر در بهبود عملکرد و افزایش سطح سرویس دهی سیستم های حمل و نقل به کار گرفته می شوند. در این پژوهش با بررسی راهکارهای مختلف مدیریت تقاضای سفر، میزان تاثیرگذاری هر راهکار برای کلانشهر تهران  بررسی شده است تا نقش استراتژی های مدیریت تقاضای سفر در غلبه بر برخی از چالش های شایع سیستم های مدیریت ترافیک و دست ‍یابی به معیارهای شهر پایدار در مقوله حمل و نقل در شهرهای رو به توسعه مشخص شود. این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و در سه  مرحله مطالعات اسنادی، اطلاعات میدانی و تجزیه و تحلیل اطلاعات مبتنی بر دو روش کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. بدین منظور تعدادی از راهکارهای مدیریت تقاضای سفر بر روی مدل کلان نگر شهر تهران اجرا شده و نتایج هر راهکار و تاثیرات آنها بر روی ترافیک با توجه به تحقیقات پیشین از طریق نرم افزار مدل سازی مدیریت ترافیک مورد بررسی قرار گرفته و بطور تجمیع شده در جدولی ارائه شده است. در پایان اثر ترکیبی راهکارهای مدیریت تقاضا بر روی ترافیک شهر تهران بررسی شده است. نتیجه مطالعه نشان داد با اجرای راهکارهای کوتاه و میان مدت مدیریت تقاضا می توان کاهش ۱۰ درصدی در تقاضای سفر را محقق نمود.

Keywords:

مدیریت تقاضای سفر , ساعات اوج تراکم ترافیک , روانسازی ترافیک , مدیریت حمل و نقل