کاربرد اصول محیط-رفتار در طراحی محیطی با توجه به قابلیت های محیط مصنوع در شکل دهی به الگوهای رفتاری قرارگاه های رفتاری

آنچه سبب پایداری و مانایی ابینه و معماری انسانها از گذشته تا بحال شده است درک و شناخت محیطی است که در آن - سکنی گزیدند-این درک و شناخت شامل شناخت قدرت طبیعت و سعی بر کنار آمدن با آن بوده نه غلبه بر آن.با دانش اقلیمی می توان فرم ،مصالح و ایده های مناسب را انتخاب نمود تا علاوه بر ایجاد آسایش اقلیمی به دیدگاه و رویکردی پایدار دست یافت.بدلیل شناخت اقلیمی واستفاده از راهکارهایی برای استفاده از خود محیط طبیعی و ویژگی های اقلیمی آن،علاوه بر تاثیر بر اقلیم بر آسایش اقلیمی در محیط های انسانی ،توجه به این رویکرد در سازگاری فضاهای کالبدی با محیط طبیعی وفرهنگی موجب بهره گیری از انرژی های طبیعی و مقابله با شرایط سخت اقلیمی شده وتاثیرش را در نوع بافت شهرها،تداوم وارتباط قسمت های کهن شهر با قسمت جدید شهر می توان دید و نیز بیانگر این موضوع می باشد که تاثیر اقلیمی بر دیگر عوامل همچون اقتصاد،نیروی کار ،عملکرد و ... بسیار ملموس و غیر قابل چشم پوشی می باشد.با توجه به معضلات و مشکلات ناشی از رشد بی قاعده شهرها وگریبان گیری این شهرها با انواع آلاینده های محیطی و همچنین غیرقابل تجدید بودن سوخت های فسیلی ،باعث شده است که طراحی همساز با اقلیم در راستای احترام به محیط زیست ،صرفه جویی وحفظ انرژی در ساخت و نگهداری ،استفاده از مصالح بوم آورد و با بهره گیری از این نکات مصرف بهینه انرژی که می توانند ما را در رسیدن به سرمنزل مقصود یاری نمایند.