مروری بر توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی و مناطق حاشیه نشین شهری از طریق معماری محیط مصنوع

گسترش شهرها در طول زمان و ارتقای میزان و کیفیت خدمات شهری به دنبال آن، یکی از مهمترین عواملی است جمعیت روستایی و عشایری را از اطراف شهرهای بزرگ به دنبال کسب درآمد بیشتر و بهره مندی از رفاه شهری به زندگی شهری سوق میدهد. عامل مهمی چون گرانی زمین شهری، باعث اسکان این جمعیت در زمینهای بدون سند رسمی و خدمات شهری میشود که پدید آورنده سکونتگاه های غیررسمی است که معضلات و مشکلات عدیدهای به دنبال دارند. چنین محلاتی نیاز به ساماندهی و توانمندسازی از ابعاد مختلف دارند. محیط مصنوع و طراحی معماری چنین محیط هایی قابلیتهای شگفت انگیزی را در اختیار مدیریت شهری قرار میدهد که با استفاده از این ابزار، گام مهمی در رفع معضلات این گونه شهری و توانمندسازی اجتماعی و اقتصادی برداشته خواهد شد. در مقاله حاضر قصد داریم مروری تاثیرات طراحی معماری و ایجاد محیطهای مصنوعی در توانمندسازی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی چنین محلاتی داشته باشیم. نتایج حاصل از این تحقیق که بصورت کتابخانه ای و بررسی نمونه موردی انجام شده است، نشانگر اهمیت محیط مصنوع در زندگی روزمره اهالی چنین سکونتگاه هایی می باشد و در بر گیرنده نکاتی کلیدی جهت مدیریت کالبدی محلات حاشیه نشین می باشد.

Keywords:

توانمندسازی , حاشیه نشینی , سکونتگاه های غیررسمی , محیط مصنوع , طراحی معماری