مقایسه توانایی مساله گشایی و خودتنظیمی و انگیزه پیشرفت با یادگیری مجازی و یادگیری غیر مجازی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر مقایسه توانایی مساله گشایی و خودتنظیمی و انگیزه پیشرفت با یادگیری مجازی و یادگیری غیر مجازی در دانشجویان بود. این پژوهش از علی- مقایسه ای و جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان واحد الکترونیک و علوم تحقیقات شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند که تعداد آنها پس از انتخاب و جمع آوری پرسشنامه ها و حذف موارد مخدوش، روی هم ۹۸ نفر بود. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس بود که با پرسشنامه های انگیزه پیشرفت هرمنس، خودتنظیمی بوفارد و مساله گشایی دروزریلا مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از t مستقل نشان داد که بین یادگیری آموزش مجازی و سنتی در انگیزه پیشرفت، خودتنظیمی و مساله گشایی تفاوت معنی داری وجود دارد و آموزش مجازی می تواند موثرتر از روش سنتی عمل کند.

Keywords:

آموزش مجازی , انگیزه پیشرفت , خودتنظیمی و مساله گشایی