ارزیابی عملکرد شورای گفت وگوی دولت و بخش خصوصی در مقرراتگذاری و مقررات زدایی

شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی از ابتدای سال ۱۳۹۰ بهموجب ماده ۷۵ قانون برنامه پنجم توسعه تشکیل شد و بهموجب بند «الف» ماده (۱۱» (قانون بهبود مستمر محیط کسبوکار» (مصوب بهمن ۱۳۹۰ (موظف شد در جهت بهبود محیط کسبوکار در ایران اصلاح، حذف یا وضع مقررات یا رویه اجرایی به مسئولان مربوطه پیشنهاد دهد. با توجه به مندرجات موجود در وبسایت شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی، دستاورد قطعی این شورا در طول هشت سال و نیم فعالیت در اصلاح، حذف یا وضع مقررات یا رویه اجرایی تا دی ماه ۱۳۹۸، صرفا اصلاح یک رویه اجرایی به موجب صدور یک بخشنامه، اصلاح یک بخشنامه و اصلاح یک نظامنامه بوده است. بررسی دستورجلسات و مصوبات شورای گفتوگو، نشان میدهد نهاد مذکور توفیقی در مشارکت در مقرراتگذاری و مقرراتزدایی نداشته است. عدم اقدام شورای گفتوگو برای ورود به فرایند اصلاح مقررات و همچنین دستاوردهای معدود شورا در مواردی که به موضوع اصلاح یا حذف مقررات ورود کرده است، نشانگر موانع متعدد در انجام این تکلیف است که موضوع بحث مقاله پیش روست. سوال اصلی نوشتار حاضر این است که دلیل یا دلایل عدم توفیق شورای گفتوگو در انجام کارکرد پیشنهاد و اصلاح، حذف یا وضع مقررات چیست؟ تلاش شده به سوال مذکور، بدون ورود به سطح تحلیل نظری، و صرفا از طریق تحلیل عملکردی شورای گفتوگو، پاسخی ارائه شود. روش تحقیق، روش مبتنی بر موردکاوی و تلفیقی از روشهای اسنادی، هنجاری و تحلیل محتوا است.

Keywords:

شورای گفت وگوی دولت و بخش خصوصی , محیط کسب وکار , مقرراتگذاری , مقررات زدایی , قانونگذاری