زباله گردی، چالشی ازمعماری تاشهرسازی (تفکیک زباله را ازشهر به خانه ببریم)نمونه موردی شهرستان ساری

زباله گردی آنهم بصورت وسیع وبعضا سازمان یافته در فضاهای عمومی، موضوعی نسبتا جدید است. همانطورکه زباله گردها مطابق با منافعی اندک براساس شرایط خوداززباله منتفع اند، وبه آن رجوع می نمایند، متصدیان امرنیزجهت جلوگیری از زباله گردی و یا ساماندهی آن، به طور عادی اقداماتی انجام می دهند که، عمدتا توجیه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد و در زمینهی زیست محیطی است. رسالت کمترتفحص شده ای در این راستا وجود دارد که، این معضل را از نگاه معماری و شهر سازی بررسی می نماید. نگاهی که درآن راهکارهای اجرایی از طریق ملاحظاتی در طراحی معماری وچیدمان شهری بوجودآید تا بحث زباله گردی کاهش یافته ویا باارتقاء کیفیت ، درخدمت کارآفرینی و اشتغال قرارگیرد. دراین نگاه سعی می گردد، زمینه های ایجاد و رشد زباله گردی شناسایی گردد و مطابق با آن، درجهت ازبین بردن زباله گردی، یا کاهش و یا ارتقاء کیفیت آن اقدام مقتضی بعمل آید.ریشه ی زباله گردی ابتدا درتفکیک وسپس درچگونگی حمل آن است. علاج این واقعه را هم نخست بایددرخانه، (واحدهای مسکونی ومجموعه های آپارتمانی) و بعد از آن در فضاهای شهری جستجو کنیم. ما بر این باوریم که، در صورت تفکیک درست و دانش بنیان زباله درمبدا، که ازسرسفره آغاز می گرددو مابقی فضاهای معماری تا خروجی واحد مسکونی و در نهایت خروجی مجموعه ی سکونتی را در بر می گیرد، و همچنین حمل و نقل ضابطه مند آن، به مراکز و ایستگاه های از پیش تعیین شده، نه تنها مشکل زباله گردی در حد قابل قبولی حل می گردد، بلکه شهروندان می توانند از سیمای شهری زیبا، مزایای اشتغال و منافع اقتصادی این طرح ، همراه باکرامت انسانی بهره ببرند واین مهم با همت طراحان معماری و برنامه ریزان و طراحان شهرسازی، با ایجاد ایستگاه های تفکیک در داخل واحدها و درنزدیکترین مکانها نسبت به خروجی بنا، با سیستم هوشمند، قابل دستیابی است.

Keywords:

زباله گردی , تفکیک درمبدا , دپوی موقت زباله , منظروسیمای شهری , مخازن زباله , سرسفره