تنوع، ضرورتی اجتناب ناپذیر در توسعه پایدار کشاورزی

در حال حاضر بخش کشاورزی 21/1 درصد از اشتغال13/8 درصد تولید ناخالص ملی و 21 درصد صادرات غیرنفتی کشور را به خود اختصاص داده است. این بخش مسئولیت اصلی تامین نیاز غذایی جمعیت 75 میلیونی کشور را بر عهده دارد. این در شرایطی است که پیش بینی ها نشان می دهد جمعیت کشور در سال 1400 به حدود 90 میلیون نفر خواهد رسید. در چنین شرایطی ایجاد و حفظ پایداری در بخش کشاورزی از اهمیت بسزایی برخوردار خواهد بود. در این میان وجود تنوع در ابعاد مختلف زیستی، اجتماعی، اقلیمی و فنآوری از مولفه های اصلی و ضروری جهت رسیدن به توسعه پایدار میباشد. تنوع زیستی با افزایش پیچیدگی در چرخه ها و زنجیره های غذایی بوم نظام، تنوع اجتماعی، متناسب با فرهنگ و آداب ملی و محلی و تنوع اقلیمی به شکل مستقیم و غیر مستقیم زمینه ساز حفظ و افزایش پایداری تولید محصولات کشاورزی خواهد بود. همچنین بهره گیری از فن آوری های گوناگون به صورت مستقیم با افزایش محصولات و تنوع آنها و به صورت غیر مستقیم با ایجاد تنوع های اجتماعی، اقتصادی، سلیقه ای و افزایش قدرت انتخاب در تولید و خرید محصولات کشاورزی در راه ایجاد تنوع حرکت می کند. بنابراین به نظر می رسد بایستی تلاش های بیشتری در جهت حفظ و توسعه تنوع در ابعاد مختلف به منظور دستیابی به توسعه پایدار در بخش کشاورزی انجام شود

Keywords:

اقلیم , تنوع زیستی , فرهنگ , فن آوری