اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه چندحسی بر سازگاری اجتماعی

این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه چندحسی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر مرزی در آموزش و پرورش ناحیه ۴ شهر تبریز انجام گرفت. این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پسر مرزی در آموزش و پرورش ناحیه ۴ شهر تبریز بود که از بین آنها ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه ۱۵ نفری قرار گرفتند. ابزارپژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ بود. آزمودنی ها به شیوه تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری، شامل یک گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه آزمایش ۱۳ جلسه ۲ ساعته، هفته ای دو بار آموزش مهارتهای زندگی دیدند و شیوه آموزش بر پایه آموزش چندحسی ارائه شد. در طول این مدت، آزمودنیهای گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند و پس آزمون دو هفته بعد از اتمام آموزش در دو گروه نیز اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل فرضیه پژوهش از روش آمار استنباطی تحلیل کوواریانس با نرم افزار spss.۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارتهای زندگی به شیوه چندحسی برسازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر مرزی در آموزش و پرورش ناحیه ۴ شهر تبریز تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش مهارتهای زندگی(به شیوه چندحسی) , سازگاری اجتماعی