اثربخشی آموزش مهارتهای فرزندپروری بر گرایش به اعتیاد، تنظیم هیجان و خودکارآمدی دردانش آموزان پسر

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارتهای فرزندپروری بر گرایش به اعتیاد، تنظیم هیجان و خودکارآمدی در دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر ایلام بود. این تحقیق از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه همراه با والدین بود. نمونه شامل ۴۰ دانش آموز همراه با والدین بود که با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ) ۲۰ نفر( و کنترل ) ۲۰ نفر( قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه آموزش مهارتهای فرزندپروری را دریافت کردند. ابزارهای این پژوهش پرسشنامه گرایش به اعتیاد، تنظیم هیجان و خودکارآمدی بود. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل آماری کواریانس چندمتغیره و تکمتغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارتهای فرزند پروری باعث کاهش گرایش به اعتیاد، و افزایش تنظیم هیجان و خودکارآمدی شده است. بنابراین میتوان گفت که این برنامه میتواند در بهبود تنظیم هیجان و خودکارامدی و به تبع آن رضایت از زندگی موثر باشد.

Keywords:

مهارتهای فرزندپروری , گرایش به اعتیاد , تنظیم هیجان , خودکارآمدی