اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه دار

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه دار بود. پژوهش حاضر، از جمله طرح های نیمه آزمایشی، به صورت پیش آزمون پس آزمون بود که جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه زنان خانه دار مراجعه کننده به سرای محله های منطقه دو تهران که تعداد آن ها برابر با ۴۰۰ نفر بود و تعیین حجم نمونه به صورت تصادفی انتخاب و از بین آن ها ۳۰ زن خانه دار گزینش شدند و در هر دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردید ، ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق سه پرسشنامه استاندارد تاب آوری (۱۹۷۹-۱۹۹۱) (CD-RIS)، مثبت اندیشی اینگرام و وینسکی (۱۹۸۸)، خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) و آموزش شناختی رفتاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS۲۱ انجام شد. در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه ها استفاده گردید. قبل از آزمودن فرضیه ها، مفروضل نرمال بودن توزیع داده ها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنف انجام گرفت. سپس مفروضه هم گنی واریانس ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا برای فرضیه اصلی) و تک متغیره (آنکوا برای فرضیه های فرعی) استفاده شد.نتایج نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر تاب آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه دار اثربخش است. که با توجه به شدت اثر، آموزش شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان خانه دار تاثیر بیشتری دارد.

Keywords:

آموزش شناختی رفتاری , تاب آوری , تفکر مثبت زندگی