اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد- فرزند بر تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد- فرزند بر تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال رفتار برونی سازی شده شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۹۷ بود. حجم نمونه شامل ۳۰دانش آموز دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده بودند که به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند ۱۵) دانش آموز در گروه آزمایش و ۱۵ دانش آموز در گروه گواه). ابزارهای مورد استفاده شامل سیاهه رفتاری کودکان و نوجوانان (آخنباخ و رسکورلا، (۲۰۰۱ و پرسشنامه تکانشگری (بارت، (۲۰۰۴ بود. داده های حاصل از این پژوهش توسط نرم افزار (SPSS) ویرایش ۲۳ با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر تعامل والد- فرزند بر تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال رفتاری برونی سازی شده تاثیر معنادار دارد.۰۰۱/۰>p

Keywords:

اختلال رفتاریبرونی سازی شده , تکانشگری , درمان مبتنی برتعامل والدفرزند- , دانش آموزان