مروری بر کاربرد حسگرهای فیبر نوری به منظور پایش سلامت سازه ای روسازی های آسفالتی

در سال‌های اخیر، سیستم مدیریت روسازی مزایای بسیاری را برای شبکه‌ی حمل و نقل به ارمغان آورده است. سیاست‌ها و تصمیم‌هایی که براساس این سیستم گرفته می‌شود، برمبنای مجموعه‌ای از بازرسی‌ها و اندازه‌گیری‌هایی است که با مفهوم پایش سلامت روسازی به‌عنوان یکی از اجزای اصلی سیستم مدیریت روسازی مطرح شده است. زمان‌بندی تعمیر و نگهداری به‌هنگام، موجب ارتقای ایمنی راه‌ها و کیفیت خدمت‌دهی روسازی راه می‌شود. این مهم جز به واسطه‌ی پایش مستمر و دقیق شرایط روسازی حاصل نمی‌شود. اندازه‌گیری دقیق توزیع تنش و کرنش، پایه‌ی اصلی فهم رفتار روسازی و مدل‌سازی خرابی آن است. در چند دهه‌ی اخیر، مسئله‌ی پایش سلامت روسازی توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده و باعث پیشرفت‌ها و فناوری‌های جدیدی شده است. در این پژوهش به معرفی مفهوم پایش سلامت سازه‌ای روسازی پرداخته و هدف از آن بررسی پایش از درون روسازی توسط حسگرهای فیبر نوری است. پایش از درون روسازی به دنبال ارائه‌ی راهکارهایی با هدف پایش مستمر سلامت سازه‌ای راه است. این راهکارها متکی به تجهیز روسازی هستند؛ به این معنا که در طی فرایند راهسازی حسگرهایی در درون راه کار گذاشته می‌شوند. این رویکرد در راستای تحقق راه‌های هوشمند بوده و برخلاف اکثر روش‌های قدیمی، غیرمخرب می‌باشد. به این منظور پس از معرفی حسگرهای فیبر نوری رایج و انواع آن، پژوهش‌ها و آزمایش‌های صورت گرفته برای استفاده از این حسگرها به منظور پایش سلامت سازه‌ای روسازی‌های آسفالتی مرور شده است.

Keywords:

روسازی آسفالتی , سلامت سازه ای , پایش غیرمخرب , کرنش , حسگر فیبر نوری