رابطه هوش تحلیلی و بیتابی روانی با رضایت شغلی (موردمطالعه: کارکنان شهرداری شهر تهران)

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه هوش تحلیلی و بیتابی روانی با رضایت شغلی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوعهمبستگی است و جامعه آماری شامل تمامی کارمندان زن و مرد شهرداری مناطق ۱۹ و ۲۰ گانه شهر تهران بود که از میان آنها یکنمونه ۱۰۵ نفری (۶۰ مرد و ۴۵ زن) به صورت نمونه گیری در دسترس، با اجرای پرسشنامه فهرست بیتابی روانی، فهرست رضایتشغلی و آزمون هوش تحلیلی، بر روی کارکنان به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه ها بر روی آنها اجرا شد. تجزیه وتحلیلداده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفت. نتایج نشان داد که گرچه متغیرهای هوشتحلیلی و بیتابی روانی درمجموع، حدود ۱۲ درصد از تغییرات رضایت شغلی کارکنان را تبیین می کنند، اما رضایت شغلی، مستقلاز هوش تحلیلی است و صرفا به طور معکوس بر اساس بیتابی روانی پیش بینی می شود. بیتابی روانی، به تنهایی حدود هشتدرصدتغییرات رضایت شغلی را تبیین می کند. افزون بر آن، هوش تحلیلی نیز مستقل از بیتابی روانی است. استنتاج می شود، رضایت شغلیزنان و مردان شاغل بستگی به بیتابی روانی آنها دارد؛ اما میزان هوش تحلیلی ایشان، قادر به پیش بینی رضایت شغلی در آنها نیست.

Keywords:

هوش تحلیلی , بیتابی روانی , رضایت شغلی