بررسی مشروعیت تحریم های یکجانبه آمریکا در دوران پسابرجام از منظر حقوق بین الملل

تحریم یکی از ابزارهای اجبار کننده بین المللی دولت ها برای تغییر در رفتار آنهاست. این ابزار در واقع مبتنی بر نفی اصل برابری دولت هاست که یک یا چند کشور علیه دیگری وضع و از او می خواهند تا تغییرات اساسی و بنیادین در ساختارها، هنجارها و رفتارهایش اعمال کند. جمهوری اسلامی ایران از زمان تاسیس، مورد تحریم های یکجانبه ایالات متحده و متحدان غربی اش قرار گرفته و امروزه سخت ترین تحریم ها بر آن اعمال شده است. این تحریم های اقتصادی با تحت الشعاع قرار دادن ابعاد مختلف حقوق بشر تاثیرات سوء بسیاری بر شهروندان بر جای می گذارد. این نوع تحریم ها، ناقص اصل همزیستی مسالمت آمیز در روابط بین الملل است که مستلزم احترام به اصول سیاسی حقوق بین الملل یعنی تساوی حقوق، عدم مداخله، همکاری و دوستی، احترام به استقلال و تمامیت اراضی دولت ها در میان اعضای جامعه بین المللی است. بدون تردید تحریم یکجانبه امریکا مغایر با تضمین صلح و امنیت جهانی، همبستگی ملل، به رسمیت شناختن حق تعیین آزادانه سرنوشت و عدم توسل به زور در روابط بین الملل در پرتو منشور سازمان ملل متحد است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی تبیین شده که تحریم های اقتصادی یکجانبه امریکا و حتی تحریم هایی که در چارچوب شورای امنیت صورت گرفته، ابعاد مختلف حقوق مندرج در اسناد بین المللی حقوق بشر من جمله حق حیات را تضییع کرده و سطح آموزش، رفاه و بهداشت را در زمینه هایی مثل حق کار، غذا، استانداردهای زندگی مطلوب، توسعه و تعیین سرنوشت و ... تحت الشعاع بسیار قرار داده است.

بررسی مشروعیت تحریم های یکجانبه آمریکا در دوران پسابرجام از منظر حقوق بین الملل Keywords:

تحریم یکجانبه , ایالات متحده آمریکا , منشور ملل متحد , حقوق بشر