جایگاه فناوری "هوش مصنوعی" در توسعه سامانه های "فرماندهی و کنترل سایبری" در جمهوری اسلامی ایران

پیدایش تغییرات شگرف در مفاهیم دفاعی، نتیجه بخش سخت فناوری نیست، بلکه عامل این تحول اساسی رویه ها، مقررات، شیوه نامه ها و سامانه های دانشی است که آنها را فناوری نرم می خوانیم. بدون تردید در آینده آن چه که موجب تقویت این پارادایم دفاعی نوپدید می شود، فناوری های نوظهور فضای سایبر مانند فناوری هوش مصنوعی است . شناخت ماهیت و روند توسعه کاربرد فناوری های نرم از جمله فناوری هوش مصنوعی و تبیین میدان تاثیر و تاثر و جایگاه آن در ارتقاء سامانه های فرماندهی و کنترل سایبری امری حیاتی و انکارناپذیر است که نتایج این شناخت و تبیین می تواند در توسعه سامانه های فرماندهی و کنترل سایبری بومی در کشورمان مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی با استناد به منابع کتابخانه ایو با تحلیل و بررسی اسناد این حوزه به دنبال تبیین جایگاه فناوری هوش مصنوعی در توسعه سامانه فرماندهی و کنترل سایبری است. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که با توجه به ویژگی های سامانه های نوین فرماندهی و کنترل سایبری، فناوری هوش مصنوعی از ویژگی های پشتیبانی قاطع از تصمیم گیری، برنامه ریزی سریع برای واکنش سریع، سرعت در تبادل اطلاعات، دانش فعال برتری تصمیم گیری، پشتیبانی نموده و می تواند نقش موثری در تحقق آنها ایفا نماید لذا با توجه به یافته های تحقیق، فناوری هوش مصنوعی توسعه و ارتقای سامانه های نوین فرماندهی و کنترل سایبری را به ارمغان آورده است

Keywords:

فناوری نوظهور , فضای سایبر , فرماندهی و کنترل سایبری , هوش مصنوعی