آسیب شناسی عدم تناسب اختصاص منابع سازمان با رویکرد راهبردی حوزه فناوری اطلاعات

سازمان های امروزی ناگزیر به بهرهگیری از "فناوری اطلاعات" در فضای رقابتی و کسب و کار خود هستند. از سویی نگاه به این حوزه مهم و کلیدی از یک مرکز هزینه به یک حوزه توان افزا و شریک کسب و کار ایجاب می نماید که "فناوری اطلاعات" جایگاه حقیقی خود را در سازمان به بهترین شکل محقق سازد. امروزه نگاه راهبردی به فناوری اطلاعات و عبور از یک نگاه صرفا اجرایی و خدماتی به این حوزه، یک ضرورت برای سازمانی که در فضای کسب و کار و اکوسیستم پیچیده امروز (که اطلاعات پیرامون ما را احاطه نموده است) خواهد بود.در این تحقیق تلاش شده که به یک آسیب جدی در رویکرد سازمان ها در نگاه به "فناوری اطلاعات " و صرف منابع در محورهای مربوط به آن پرداخته شود. جامعه مورد مطالعه یک وزارتخانه و سازمان های تابعه آن است. در سال های گذشته غالب اعتبارات و منابع سازمان در این بخش صرف توسعه زیرساخت ها (اعم از ارتباطی و پردازشی) شده است، اما سیاست ها و پروتکل های بالادستی برای ۲ سال اخیر، اولویت صرف منابع را به محورهای راهبردی (که می تواند شامل موارد مهم برای سازمان اعم از معماری سازمانی، سازمان الکترونیک و ... باشد) داده است ولی در عمل کشش منابع سازمان همچنان به سمت توسعه زیرساخت در سازمان است. در ادامه این تحقیق تلاش شده است ضمن مرور اعتبارات صرف شده طی ۲ سال اخیر و بهره گیری از مدل ۷S مکینزی، به رویکرد سازمان در این جهت پرداخته و ضمن بهره گیری از نظرات خبرگان امر، جوانب این موضوع را در سازمان مرور نمائیم.

Keywords:

فناوری اطلاعات , مدیریت راهبردی , معماری سازمانی , منابع سازمان , زیرساخت فناوری