ارزیابی بین توسعه گردشگری وافزایش راندمان اقتصادی وسیاست های دولت در صنعت گردشگری

امروزه گردشگری یکی از بزرگترین بخش های اقتصادی در بسیاری از کشورها به شمار می رود.گردشگری برای ایران که وابستگی شدیدی به درامدهای نفتی داردمی تواند به عنوان راهی برای رهای از وابستگی شدیدی به در امدهای نفتی وخروج از اقتصاد تک محصولی است .بررسی سیاست های دولت ودستگاه های مرتبط در خصوص صنعت گردشگری در برنامه سوم توسعه اقتصادی فرهنگی با هدف ارایه الگویی که در قالب ان نظام سیاستگذاری کارامدی که به توسعه پایدار صنعت گردشگری کشور بیانجامد ضرورت اصلی تحقیق مورد نظر به شمار می رود.توسعه گردشگری متضمن توجه به ابعاد توسعه در تمامی سطوح فردی وسازمانی وملی است وپایداری ان در گروی استفاده از منابع ،هدایت سرمایه گذاری ها،سمت گیری پیشرفت فن اوری وتغییر ساختاری ونهادی است که با نیازهای حال واینده بشر سازگار باشد برای تحقق این هدف در نظر گرفتن این دو عامل ضروری است : -1 عوامل اولیه سیاستگذاری صرف نظر از موضوع گردشگری -2 عوامل تخصصی گردشگری این تحقیق در بردارنده کلیات موضوع ،مبانی نظری الگو وبررسی سیاست های دولت در چهار محور سیاسی ،اقتصادی،فرهنگی،اموزشی،است

Keywords:

گردشگری , رشد اقتصادی , تصمیم گیری وخط مشی عمومی , توسعه گردشگری