بررسی سبک زندگی هیئتی ها و مسجدی ها ( مطالعه ی موردی شهر تهران)

بسیاری از محققان در دو دهه گذشته، مفهوم سبک زندگی را به عنوان جایگزینی برای مفهوم طبقه دانسته اند. استدلال اصلی این است که گروه بندی های عمودی مبتنی بر تعلق طبقاتی کمتر از سبک زندگی افراد قادر به تبیین رفتارها یا ارزش ها و نگرش های ایشان هستند. یکی از طبقات اجتماعی که در طول چند دهه اخیر در ایران دارای نقش کلیدی بوده است، افراد مذهبی عضو هیاتها یا مساجد بوده اند، پژوهش حاضر با هدف تعیین تفاوت سبک زندگی مسجدی ها و هیاتی ها شهر تهران انجام شد، روش انجام پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی بود، از نظر هدف، کاربردی، از نظر وسعت پهنانگر(شهر تهران) و از نظر زمانی یک بررسی مقطعی است، جامعه آماری این تحقیق تمامی افراد عضو هیات های مذهبی و مسجدی های مناطق تهران می باشد در سال ۱۳۹۸ است،حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برابر ۳۴۴ نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین مناطق ۱ ، ۷ و ۱۷ تهران انتخاب شدند، ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی آن با استفاده از اعتبار صوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شد که مقدار آلفای کل برابر ۰.۸۰۵ بود، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss ۲۲ انجام شد. نتایج یافته های تحقیق نشان داد بین سبک زندگی هیاتی ها و مسجدی ها از نظر الگوی مصرف، الگوی اوقات فراغت و رفتار دینی تفاوت معناداری وجود دارد( p< ۰.۰۵)

Keywords:

سبک زندگی , هیاتی , مسجدی ها , اوقات فراغت , الگوی مصرف