افزایش فاکتور رشد شبه انسولین یک IGF-۱ در تمرین پیاده روی همراه با محدودیت جریان خون در مقایسه با تمرین پیاده روی بدون محدودیت جریان خون

هدف از تحقیق، مقایسه ی پروفایل هورمون های آنابولیکی و لاکتات خون مردان جوان در شرایط تمرین پیاده روی با و بدون محدودیت جریان خون بود.این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود. در این مطالعه ۱۰ مرد جوان صورت فراخوان عمومی انتخاب شدند، پس از ارزیابی فشار خون ناحیه ران، جلسات تمرینی همراه با محدودیت جریان انجام شد. بعد از گرم کردن آزمودنی ها روی تردمیل( با سرعت ۵۰ متر بر دقیقه، ۵ ست ۲ دقیقه فعالیت و یک دقیقه استراحت بین ست ها) پیاده روی کردند در حالی که جریان خون محدود شده بود. سپ با گذشت یک هفته از اولین جلسه تمرین کاتسو، تمرینی مشابه جلسه قبل اما بدون محدودیت جریان خون را انجام دادند. جهت بررسی متغیرهای مورد نظر از افراد در سه وهله متفاوت نمونه گیری خونی به عمل آمد. برای بررسی داده ها از اندازه های مکرر تحلیل واریانس استفاده شد، و سطح معنی داری P<۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد سطح IGF-۱ و هورمون رشد بلافاصله پس از تمرین پیاده روی همراه با محدودیت نسبت به تمرین پیاده روی بدون محدودیت جریان خون به طور معناداری افزایش یافت. سطح لاکتات در هر دو تمرین پیاده روی با و بدون محدودیت جریان خون افزایش معنادار یافت. از این نتایج چنین یافت می شود که مدت زمان نسبتا طولانی محدودیت جریان خون طی تمرین، عاملی تاثیرگذاری بر افزایش IGF-۱ است. لاکتات خون نیز می تواند به عنوان یک شاخص آزاد شدن هورمون رشد ناشی از تمرین کاتسو عمل کند.

Keywords:

فاکتور رشد شبه انسولینی- ۱ , تمرین پیاده روی کاتسو , هورمون رشد , محدودیت جریان خون